Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Υποδοχή ιερών λειψάνων του αγίου Νεκταρίου στη Νάουσα. ΦΩΤΟ(Εσπερινός-Θ.Λειτουργία)

Το Σάββατο 17 Μαΐου το απόγευμα μπροστά τον ιερό ναό αγίου Γεωργίου Νάουσας έγινε από τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα, μεγάλη υποδοχή της δεξιάς χειρός του αγίου Νεκταρίου που μετέφερε από την ομώνυμη ιερά Μονή της Αίγινας ο Αρχιμ. Μητροφάνης Τουτζιαράκης.

Ακολούθησε πανηγυρικός εσπερινός κατά τον οποίο το θείο λόγο κήρυξε ο σεβασμιώτατος.
Την Κυριακή της Σαμαρείτιδος το πρωί ο σεβασμιώτατος τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο.
Τα ιερά λείψανα του αγίου Νεκταρίου θα παραμείνουν μέχρι και την Παρασκευή 23 Μαΐου, ενώ καθημερινά θα τελείται θεία λειτουργία και το απόγευμα εσπερινός και παράκληση του αγίου Νεκταρίου.
Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό:
«Σηλυβρίας τόν γόνον καί Αγί­νης τόν φορον, τόν σχάτοις χρό­νοις φανέ­ντα ρετς φίλον γνή­σιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πι­στοί», μς προτρέπει, δελ­φοί μου, ὁ ἱερός μνογρά­φος.
Καί ατή τήν τιμή πού νή­κει στούς γίους τοΘεο, πού νή­κει σέ λους κείνους τούς σίους ν­δρες τούς ποίους τίμησε καί δόξασε Θεός μέ τή χά­ρη του, πο­δίδουμε καί μες σήμερα στόν  προσφιλκαί θαυ­μα­τουργό γιο Νεκτάριο, τοῦ ὁποίου τό ερό καί θαυματουργό λείψανο ποδεχθή­καμε πρίν πό λίγο στόν στήν πό­λη τς Ναούσης καί στόν ερό μας ναό.
Μεγάλη τιμή καί κόμη μεγα­λύ­τερη ελογία πού πολαμβά­-νου­με σήμερα, χοντας τόν θαυ­ματουργό γιο ν τμέσῳ ἡμν, χοντας τμμα τοῦ ἱεροτου λει­ψάνου γιά νά τό σπασθομε καί νά προ­σκυ­­νήσουμε, χοντας τμῆ­μα πό τό χέρι τοῦ ἁγί­ου, γιά νά μς ελο­γήσει καί νά μς μετα­δώσει τή χά­ρη τοΘεο, τς ποί­ας ὁ ἴδιος εναι μέτοχος.
σημερινή μέρα εναι, δελ­φοί μου, μέρα μεγά­λης ελογίας. Γιατό καί εμαστε λοι εγνώ­μο­νες πρός τόν Σεβασμι­ώ­τατο Μητρο­πολίτη δρας, Σπετσν καί Αγί­νης πού συγκατένευσε στήν πα­ρά­κλη­σή μας καί δωσε τήν ε­λογία του γιά νά μετα­φερ­θετό ερό λείψανο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στήν ερά Μητρόπολή μας καί στήν πόλη μας.
δελφοί μου, στήν στο­ρία τοκόσμου οἱ ἄνθρω­ποι προσέτρεχαν κατά και­ρούς σέ νθρώπους, σέ συ­στή­ματα, σέ ντικείμενα, σέ δεο­λογίες, σέ πράγματα καί πρό­σωπα προκειμένου νά κουμπή­σουν καί νά ασθανθον σφά­λεια.
λα ατά μως ποδεί­χθη­καν δύναμα νά στηρί­ξουν τόν ν­θρωπο, λα αὐ­τά ποδείχθηκαν νί­κανα νά τόν βοηθήσουν καί νά τοδώσουν τήν λπίδα καί τήν παρηγορία πού ναζη­τοῦ­σε. λα ατά χάθηκαν καί ξαφανίσθηκαν φήνο­ντας μετέωρους καί βοή­θητους τούς νθρώπους πού τά μπιστεύθηκαν.
Καί ἡ ἱστορία παναλαμ­βά­νεται αἰῶνες τώρα, πα­να­λαμβάνεται καί στίς μέ­ρες μας, χωρίς πολλές φο­ρές οἱ ἄνθρωποι νά κατα­νοομε τί συμβαίνει. ς ντίβαρο σέ λα ατά πού παρασύρουν τούς ν­θρώ­πους καί τούς δημιουρ­γον μάταιες λπίδες ἡ Ἐκ­κλησία μας πρόβαλε καί προ­βάλλει πάντοτε τούς γίους της· πρόβαλε καί προ­βάλλει πάντοτε τά ερά καί τίμια λείψανα τν μαρ­τύρων καί τν σίων της πού γιάσθηκαν πό τόν Θεό καί πού ποτελον τούς φθαρτους θη­σαυ­­ρούς τς θείας χάριτος, πού πο­τελον τήν πόδειξη τς δυ­νάμεως λλά καί τς γάπης τοΘεο.
Καί μία τέτοια πόδειξη μς πα­­-ρέχει, δελφοί μου, καί τό ερό καί θαυμα­τουρ­γό λείψανο τοῦ ἁγίου Νε­κταρίου, νός πό τούς με­γαλύ­τερους καί προσφιλε­στέ­ρους συγ­χρόνους γίους τς κ­κλησίας μας.
Ποιός ταν ὁ ἅγιος Νε­κτά­ριος; νας ταπεινός καί κά­ματος ρ­γάτης τοῦ ἀμπε­λνος τοΚυρίου, νας σιος εράρχης, ὁ ὁποος μως καί συκο­φα­ντήθηκε καί κα­τηγορήθηκε καί κδιώχθηκε καί παρα­με­ρίσθηκε, λλά πέμεινε δια­μαρτύρητα τήν δικία καί τήν κακία τν νθρώ­πων, αξάνο­ντας μέ ατόν τόν τρόπο μέσα του τήν ρε­τή καί τήν γιότητα.
Καί Θεός τόν νύψωνε, τόν χαρίτωσε καί τόν νέ­δειξε θαυ­μα­τουργό καί ν ζωκαί μετά θάνα­τον καί τόν χάρισε στήν κκλησία του καί στόν κόσμο ς α­τρό τν ψυχν καί τν σω­μάτων τν προσ­τρε­χό­ντων πρός ατόν, ς κα­­τα­φύγιο καί στήριγμα σων χουν νάγκη τή χάρη καί τήν παρη­γορία του.
Τόν χαρίτωσε καί τόν νέδειξε γιά νά πενθυμίζει καί σέ μς τόν δρόμο πρός τήν γιότητα τόν ποο καλούμεθα νά βαδίσουμε καί σύγχρονος τόν τρόπο μέ τόν ποο θά μπορέσουμε νά ντα­ποκριθομε στήν πρόσκληση τοΘεο, πού δέν εναι λλος πό τήν ταπείνωση καί τήν πομονή, δέν εναι λλος πό ατόν πού βάδισε καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος.
Πρός ατόν, δελφοί μου, τόν προσφιλκαί φιλάν­θρω­πο καί θαυματουργό ἅ­γιό μας, τόν γιο Νε­κτά­ριο, ς προστρέξουμε καί μες, γιά νά λάβουμε τήν ελο­γία τοῦ ἱεροτου λει­ψά­νου, γιά νά λάβουμε τή χά­ρη καί τήν αση πού να­ζη­τομε· καί ς τόν παρακα­λέ­-σουμε νά καθοδηγεκαί μς στόν δρόμο τν ντολν τοΘεογιά νά ξιωθομε καί μες τς αω­νίου ζως πού καί κενος πο­λαμβάνει
Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στη θεία Λειττουργία:
«Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν».
Λίγες εἶναι οἱ ἐκτενεῖς συνομιλίες τοῦ Χριστοῦ κατά τή διάρκεια τοῦ δημοσίου βίου του πού καταγράφουν τά ἱερά εὐαγγέλια. Οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές σημειώνουν συνήθως κάποιους σύντομους διαλόγους τοῦ Χριστοῦ μέ πρόσωπα πού τόν πλησιάζουν ζητῶντας τή θεραπεία καί τήν ἴαση ἀπό κάποια ἀσθένεια πού τούς ταλαιπωρεῖ ἤ μέ τούς μαθητές του. Ὅμως ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή μᾶς παραδίδει μία συνομιλία μέ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ὁ Χριστός συνομιλεῖ μέ μία γυναίκα, παρότι τήν ἐποχή του οἱ γυναῖκες δέν εἶχαν δημόσια παρουσία καί λόγο, ἀποδεικνύοντας γιά μία ἀκόμη φορά ἔμπρακτα ὅτι δέν κάνει διακρίσεις μεταξύ ἀνδρῶν καί γυναικῶν.
Συνομιλεῖ μέ μία Σαμαρείτιδα, παρότι «οὐ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις», καταδικάζοντας διακρίσεις πού εἰσήγαγαν ἄνθρωποι, κατηγοριοποιῶντας τούς συνανθρώπους του. Συνομιλεῖ μέ τή Σαμαρείτιδα, καί ἡ συζήτηση δέν εἶναι μία ἁπλῆ ἀλλά μία βαθύτατα θεολογική συζήτηση.
«Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἀπαντᾶ ὁ Χριστός στή Σαμαρείτιδα, ὅταν ἐκείνη προσπαθεῖ νά μάθει ποιός εἶναι ὁ πραγματικός τόπος λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀληθινή λατρεία τοῦ Θεοῦ δέν συνδέεται οὔτε μέ τόν τόπο οὔτε μέ τόν χρόνο, γιατί δέν ἀναφέρεται σέ ἕνα Θεό ὑλικό καί πεπερασμένο, ἀλλά στόν ἄχρονο καί ἀπερίγραπτο Θεό. Καί ἄν ὁ Θεός εἰσέρχεται σέ ἀνθρώπινα σχήματα, τό κάνει ἀπό συγκατάβαση πρός τήν ἀδυναμία τοῦ πλάσματός του νά συλλάβει τό ἀπερινόητο τῆς ὑπάρξεώς του· τό κάνει γιά νά μπορέσει νά τόν προσεγγίσει καί νά τόν αἰσθανθεῖ δίπλα του, χωρίς αὐτό βεβαίως νά ἀναιρεῖ κάτι ἀπό τήν πνευματική φύση καί τήν ἄυλη ὑπόστασή του.
Καί μπορεῖ ὁ Θεός νά συγκαταβαίνει στήν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν θά πρέπει νά ἀποδίδει τή λατρεία του στόν Θεό μέ ὑλικά μόνο σχήματα, ἀλλά «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», νά τόν λατρεύει δηλαδή μέ  τή ψυχή καί τό πνεῦμα, τά ὁποῖα Ἐκεῖνος τοῦ χάρισε καί μέ τά ὁποῖα καλεῖται νά φθάσει ἀπό τό «κατ᾽ εἰκόνα» στό «καθ᾽ ὁμοίωσιν».
Ὁ ἄνθρωπος ἐκφράζει μέ τό σῶμα τή λατρεία του στόν Θεό, καί γιατί αὐτό εἶναι τό μέσο ἐκφράσεως πού διαθέτει ἀλλά καί γιατί μέ τόν τρόπο αὐτό καί τό σῶμα λαμβάνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἁγιάζεται μαζί μέ τό πνεῦμα καί τήν ψυχή του.
Ἡ πραγματικότης αὐτή ἐπιβεβαιώνεται διά τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Λατρεύουν τόν Θεό «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καί ἁγιάζονται διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο στήν ψυχή ἀλλά καί στό σῶμα. Καί αὐτή ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, πού ἁγιάζει τούς ἁγίους, παραμένει ἐνεργή καί μετά τήν κοίμησή τους, ὡς ἐξαιρετική δωρεά καί τιμή τοῦ Θεοῦ καί ὡς ἀπόδειξη τῆς ἁγιότητός τους καί τῆς εὐαρεσκείας τοῦ Θεοῦ πρός αὐτούς. Παρεμένει ἐνεργή ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί μετά τήν κοίμηση τῶν ἁγίων του στά ἱερά λείψανά τους, διότι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέν περιορίζεται οὔτε ἐπηρεάζεται ἀπό τή ζωή καί τόν θάνατο. Παραμένει ἐνεργή γιά νά μεταδίδεται διά αὐτῶν καί στούς ἀνθρώπους πού πιστεύουν καί λατρεύουν τόν Θεό «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ».
Αὐτό συμβαίνει, ἀδελφοί μου, καί μέ τό ἱερό λείψανο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἀρχιεπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦ, τμῆμα τοῦ ὁποίου ὑποδεχθήκαμε κατά τή χθεσινή ἑσπέρα. Διῆλθε τή ζωή του ὁ ἅγιος Νεκτάριος διά πολλῶν ἀγώνων καί θλίψεων, ἀλλά πάντοτε μέσα στήν ἀγάπη καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί δι᾽ αὐτῶν καθαρίσθηκε καί ἐξαγνίσθηκε ἡ ψυχή του «ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίῳ», καί τό σῶμα του ἀναδείχθηκε εἰς ναόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο καί ἁγίασε καί τό σῶμα καί τήν ψυχή του. Ἔτσι ἔλαβε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἐπιτελεῖ ἀναρίθμητα θαύματα θεραπεύοντας πάσχοντες καί ταλαιπωρημένους ἀνθρώπους, καί μετά τή μακαρία κοίμησή του τό ἱερό του σκῆνος ἀναδείχθηκε ἀκένωτος πηγή ἰάσεων γιά τούς προσερχομένους καί αἰτοῦντας τήν ἀρωγή καί τή βοήθειά του. Ἀπεδείχθη θησαυρός ἀνεξάντλητος τῆς θείας χάριτος, τήν ὁποία καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἀρυσθοῦμε προσκυνῶντας καί ἀσπαζόμενοι τό χαριτόβρυτο λείψανό του.

Ἀδελφοί μου, ἡ εὐλογία τῆς παρουσίας τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στήν πόλη μας καί τό ἱερό αὐτό ναό ἄς γίνει καί γιά μᾶς μία εὐκαιρία λατρείας τοῦ Θεοῦ «ἐν πνεύματι καί ἀλήθεια», ὅπως ἔγινε καί γιά τή Σαμαρείτιδα γυναίκα ἡ συνάντησή της μέ τόν Χριστό, ὥστε νά ἁγιασθοῦμε καί ἐμεῖς καί νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς οὐρανίου μακαριότητός του.

























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...