Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Γέρων Νίκων Νεοσκητιώτης: Ο διάβολος και ο ανθρώπινος νους.





Ο νθρωποι σκέπτονται περισσότερο π σο ναπνέουν. Σ μία ναπνο μπορομε ν κάνουμε χίλιες σκέψεις, κα ατ εναι κάτι πο δν τ σκεπτόμαστε. Δ σκεπτόμαστε τι ο σκέψεις πο κάνουμε σχηματίζουν τν χαρακτήρα μας, διαμορφώνουν τν προσωπικότητά μας, ο σκέψεις πο κάνουμε μς δίνουν τν ταυτότητά μας κα παρουσιάζουν ατ πο εμαστε, σ τέτοιο σημεο πο νας μερικανς φιλόσοφος λέει: “εστε ατ πο σκέπτεστε”.

λόκληρη ζω μας εναι ποτέλεσμα τν σκέψεών μας, μπορομε μ τς σκέψεις μας γι παράδειγμα ν λλάξουμε τ μέλλον μας, τ μέλλον μας δν εναι δεδομένο, δν πάρχει γραφτό, δν πάρχει κισμέτ, μες θ ποφασίσουμε ποι θ εναι τ μέλλον μας. Μ τς σκέψεις μας μπορομε ν κάνουμε κα τν Θε ν λλάξει τ μέλλον πο εχε κατ νο Του γιά μς.
σο πίστευτο κα ν κούγεται ατό, σο ξωφρενικ κα ν κούγεται, εναι δια διδασκαλία τς γίας Γραφς. Τ βλέπουμε γι παράδειγμα στν στορία το ων κα τς Νινευί. Μία πόλη μεγάλη μάρτησε, Θες ποφασίζει ν καταστρέψει τν λα ατό. “Νινευί καταστραφήσεται”.
Πρε μία πόφαση, ατ θ εναι τ μέλλον τς Νινευί. Πηγαίνει ωνς κηρύσσει μετάνοια κα μετανοον ο Νινευίτες κι λλάζει κα Θες τν γνώμη Του. “Και μετενόησεν Θεός” λέει π λέξ γία Γραφ κα λος κόσμος σώθηκε. Τί μπορε ν κάνει μία λλαγ στς σκέψεις μας, πς προετοιμάζει τ μέλλον μας.
Ν κάνουμε μία διάκριση: λλο εναι σκέψη, λλο εναι λογισμός. Πολλς φορς ταυτίζονται· λέμε μο 'ρθε μία σκέψη χω ναν λογισμό. Τ διο εναι, λλ στν κυριολεξία λογισμς εναι σκέψη πο πιμένει, χι μία σκέψη πο πέρασε πλς κα φυγε.
Εναι μία σκέψη πο ρχεται, ξανάρχεται, μς νοχλε, πιμένει, ατ τν σκέψη τν λέμε λογισμό. Κα εναι φοβερ δύναμή τους ατν τν λογισμν, ατν τν σκέψεων, χι μόνο στ ζωή μας στ παρν στ μέλλον, λλ κόμη κα στ σμα μας. Γι παράδειγμα πς μπορε μία σκέψη ν πηρεάσει τ σμα μας:
Μία σκέψη, μουνα σ να μοναστήρι, νας πατέρας δν μποροσε μ τίποτα ν φάει ταχίνι, το ρεσε μως χαλβάς. Κα τρωγε κα ξετρελαινόταν. Κα νας λλος πόρησε κα λέει: “καλ πς γίνεται σένα πο δ σο ρέσει τ ταχίνι ν σο ρέσει χαλβάς”; Κα λέει πατέρας ατός: “Γιατί, τί σχέση χει χαλβς μ τ ταχίνι;” “Μ χαλβς π τ ταχίνι φιάχνεται!” Μόλις τ κουσε ατό, ρχισε ν κάνει μετό. Πς σκέψη πέδρασε στ σμα!
Εναι νας ψυχίατρος στν θήνα, πολ καλός, πνευματικοπαίδι νς πολ γνωστο ρχιμανδίτου, ποος εχε μία κυρία μ να τρομερ ψυχολογικ πρόβλημα. Χάριν κείνης φέρνει κάτι δύσκολα χάπια, σπάνια, πανάκριβα π τν λλανδία, τς τ ξήγησε: “Πρόσεξέ τα, φάρμοσε κριβς ατ πο θ σο π. Δν εναι εκολο ν ξαναβρομε, δν εναι θέμα χρημάτων, δν εναι εκολο ν ξαναβρομε, θ τ πάρεις τσι κι τσι κι τσι.”
κείνη τν εχαρίστησε συγκινημένη π τν γάπη το ατρο πο νδιαφέρθηκε γι κείνη τόσο πολύ, εδικ γι τν περίπτωσή της, πρε τ χάπια κριβς πως τς επε γιατρός, κα γινε καλά. γινε καλ κα δόξασε κα τν Θε κα πγε ν εχαριστήσει κα τν γιατρ γιατί σθένεια ατ τν βασάνιζε πάνω π 10 χρόνια, κα χάρις σ ατ τ χάπια γινε καλά. Ποι εναι τ θέμα; τι ατ τ χάπια τανε πλς καραμέλες. Δν τανε χάπια, βλέπετε τί κάνει σκέψη;
Βλέπετε πόσο πιδρ στ σμα σκέψη; Τ τύχημα εναι τι δν πιδρ πάντα θετικ σν τν περίπτωση ατήν. Ν σς π να λλο περιστατικό, πέρα γι πέρα ξωφρενικ κα πέρα γι πέρα ληθινό, μετ ν θέλετε ν σς π κα τ νομα το γιατρο.
Λέει γιατρός: Κάποιος συγγενής μου πγε σ μία κρυσταλλοσκόπο, ποία το επε τι καρδιά του χει πρόβλημα, κα θ πέθαινε στν πόμενη πανσέληνο. συγγενής μου ταν ετυχισμένος, γιής, γεμάτος ζωντάνια. λλ εχε μεγάλη μπιστοσύνη σ ατ τν κρυσταλλοσκόπο ποία εχε μεγάλη φήμη. βλεπε να κρύσταλλο κα λεγε τί πρόκειτο ν συμβε στν κάθε νθρωπο. Κα πολλ π ατ βγαίνανε ληθιν κι εχε κερδίσει τν μπιστοσύνη του. τελευταία τώρα το κανε μία τελευταία ποβολ κα κενος δέχθηκε τν λογισμό.
Τρομοκρατήθηκε κα τ μυαλ του κόλλησε σ μία σκέψη τι πρόκειτο ν πεθάνει κατ τν πόμενη Πανσέληνο, ρχισε μάλιστα λέει ν μιλ σ λους, τοίμασε τ κληρονομικά του, κανε κα τν διαθήκη του κι φοβερ ατ ποβολ πραγματοποιήθηκε πειδ τν πίστεψε πόλυτα. Πέθανε, πέθανε χωρς ν χει τίποτα! Ατ εναι δύναμη τν λογισμν κα γι τ καλ κα γι τ κακό.
Ο λογισμο εναι τριν εδν ν τος ξεχωρίσουμε:
Εναι ο λογισμο ο δικοί μας, ο σκέψεις ο δικές μας, ατς πο κάνει τ νθρώπινο μυαλό.
Εναι ο λογισμοί, ο σκέψεις πο μς φέρνει διάβολος. Λέμε γι παράδειγμα: “Μο 'ρθε μία σκέψη” Δν φαντάζεται κανες πόσο κυριολεκτε πολλς φορς ταν λέει ατ τν φράση. Πραγματικά σο 'ρθε, πραγματικ κάποιος στν φερε.

διάβολος εναι πνεμα κα σν πνεμα πο εναι, μπορε κα κουμπάει μέσα στ μυαλό μας σκέψεις. Εναι λοιπν σκέψεις δικές μας πο μπορομε κα τς κάνουμε μες, σκέψεις πο τς κάνει διάβολος, κα σκέψεις - λογισμο πο τος στέλνει καλς Θεός.
Πς θ μπορέσουμε τώρα ν τος ξεχωρίσουμε, στε ν μπορομε ν σχοληθομε μ τς δικές μας σκέψεις κα τς σκέψεις πο μς στέλνει Θες κα ν πορρίψουμε τς σκέψεις πο μς στέλνει διάβολος;
Πς θ κάνουμε ατ τ διάκριση στος συλλογισμούς; Εναι πολ πλό, δ μπορομε ν τν κάνουμε, μ τίποτα δ μπορομε ν ξεχωρίσουμε ποις εναι ο σκέψεις ο δικές μας, ποις εναι το Θεο κα ποις εναι π τν διάβολο. Χρειάζεται μεγάλη ξάσκηση, χρειάζεται μεγάλος γώνας, ο Πατέρες τς κκλησίας λένε τι τ χάρισμα τς διακρίσεως τν λογισμν εναι μεγαλύτερη ρετή.
Τότε λοιπν πς θ δεχθομε τος λογισμος το Θεο γι ν ζήσουμε κα πς θ πορρίψουμε τος λογισμος τος κακούς τος δικούς μας το διαβόλου γι ν μ χαθομε; Γενικ δεχόμαστε τος καλος λογισμος κα πορρίπτουμε τος κακούς.
Φαίνεται πλό, δν εναι. Διότι μέσως προκύπτουν δύο προβλήματα:
Πρτον, πς ντιμετωπίζεται κα πορρίπτεται νας κακς λογισμός, κα
Δεύτερον ταν ναν καλ λογισμό μς τν φέρνει διάβολος; Πς θ ξέρουμε τι εναι π τν διάβολο γι ν τν πορρίψουμε;
Γιατί λοι ξέρουμε, πέρασε καιρς πο διάβολος ρχότανε μ κέρατα κα ορά, τώρα χει μεταλλαχθε, ξέρει ν μεταμφιέζεται, ρχεται σν μία ραία δέα, σν νας νθρωπος μ χαρίσματα, σν πολιτικς μ εγλωττία, σν νας κκλησιαστικς πο θ σ συναρπάσει μ τς μιλίες του.
Πς θ καταλάβουμε τι πίσω του σ μία τέτοια περίπτωση βρίσκεται διάβολος. ταν λογισμς εναι κακς ντάξει τν πορρίπτουμε, ταν μως ρχεται τσι σν καλ σκέψη; Κα εναι π τν διάβολο; Τί θ κάνουμε; Γιατί λέει κα γία Γραφή: (στιν δός, δοκε παρ νθρώποις ρθ εναι, τ δ τελευταα ατς ρχεται ες πυθμένα δου )“ στιν δα τι δοκοσαι γαθα τ δ σχατα ατν ες πυθμένα δου”.
Φαίνονται δρόμοι πο τος ξεκινς κα εναι ραο κα καλ κα στ τέλος σ περιμένει θάνατος. Πς θ τ καταλάβουμε ατ στε ν μν ξεκινήσουμε ατν τν καλ δρόμο, πο θ μς δηγήσει στν θάνατο; Γι τ πρτο, πς θ ντιμετωπίσουμε κα θ πορρίψουμε ναν κακ λογισμό, θ σς δώσω να μικρ σχέδιο, να σχέδιο ξέλιξης το λογισμο, πο εναι πλ γι ν μπορετε ν τ θυμάστε.
κάθε λογισμς χει μία ξέλιξη. Γι παράδειγμα, περνμε ξω π να πορνεο, βλέπουμε να πορτοφόλι, μς ρχεται λογισμός, μπα πάρ' το. Ατ τ στάδιο τς σκέψης το λογισμο λέγεται προσβολή. Μς προσβάλει, πιτίθεται, μς χτυπάει. σ τν πορρίπτεις τν σκέψη, λές: χι δν θ μπ. Δ θ τ βάλω στν τσέπη μου τ πορτοφόλι πο βρκα. λογισμς ξαν πιμένει, μπα ν δες πς εναι, μπορε ν 'ναι καμι καλή. Τ πορτοφόλι φαίνεται φουσκωμένο, δ θ χασε κα πολλ ατς πο τ χασε. Φαίνεται ν τ 'χει. Ξαναδιώχνεις τ λογισμό, θ πες: χι. Ξανάρχεται λογισμός. Τ πρτο ταν προσβολή. Δν χουμε νώπιον το Θεο εθύνη γι ατ τν σχημη σκέψη σο μαρτωλ κα ν εναι γι ατν τν σχημο λογισμό. νώπιον το Θεο εμαστε θοι. Μετ λογισμς ρχεται - τν διώχνουμε, ρχεται - τν διώχνουμε.
Τ δεύτερο στάδιο, εναι πάλη. Παλεύουμε μ τν λογισμό, γι τ πρτο δν εμαστε πεύθυνοι γι τν προσβολή, γι τν πάλη χι μόνο δν εμαστε πεύθυνοι λλ θ στεφανωθομε π τν Θεό. Θ πάρουμε μισθ π τν Θεό, πειδ παλεύουμε διώχνουμε τν λογισμό, κάτι πο πολλς φορς εναι πώδυνο γιά μς, γιατί θέλουμε ν κάνουμε ατ πο μς σπρώχνει πιθυμία μας κα μς τραβάει λογισμς κα μες γι τν γάπη το Χριστο δν θ τ κάνουμε. Θ 'χουμε μισθ π τ Θεό. π ατ τν πάλη θ σωθομε.
Ἐὰν τώρα ρχίσουμε μέσα στ μυαλό μας ν τ συζητμε κα ν λέμε: ντάξει θ μπ, ν τν δ μπορε ν 'ναι καμι καλή, δ θ κάνω τίποτα ν δ πλς πς εναι κα θ βγ, θ πάρω τ πορτοφόλι κα θ κάνω κα καμι λεημοσύνη, πολλ χει μέσα, θ κρατήσω κάτι λίγα, θ κάνω κα να καλό.
Προσέξετε π ατ τ στάδιο κα μετ ρχίζει νοχή μας. Δν εμαστε κόμα νοχοι, ρχίζει νοχή, λέγεται συνδυασμός, προσπαθομε ν μπαλώσουμε τ πράγματα, προσπαθομε ν δικαιολογήσουμε τ πράγματα, π κε ρχίζει νοχή μας. ρχή, π τν στιγμ πο θ πομε: “Θ μπ”, π τν στιγμ πο θ πομε: “Τ πρα κα τ βαλα στν τσέπη”, τελείωσε στορία. νώπιον το Θεο εμαστε νοχοι.
Δν χει σημασία ν δν μπομε μέσα ν μπομε ν θ τ πάρουμε χι. Ατ πι ξαρτται π ξωτερικος παράγοντες. Μπορε ν περάσει κάποιος, ν μς δε, μς βλέπει, ν ντραπομε κα ν φύγουμε. Ν μ μπομε στ πορνεο. Δν χει σημασία, τ κακ μέσα στ μυαλ μας χει γίνει. Ατ εναι τ τέσσερα στάδια το λογισμο, προσβολή, πάλη, συνδυασμς κα συγκατάθεση.
π τν συγκατάθεση ξεκιννε λα, δν πάρχει κακ πο κάνετε, πο κάνουμε, ἐὰν δν χουμε συμφωνήσει πρτα μέσα στ μυαλό μας ν τ κάνουμε, ν δν χουμε συγκατατεθε ν τ κάνουμε. Λίγα εναι τ κακά, λίγα εναι τ γκλήματα, λίγες εναι ο μαρτίες πο κάνουμε π προσεξία πειδ μασταν φηρημένοι, πειδ μς βρκε διάβολος πρόσεκτους. Τς περισσότερες φορς χουμε συμφωνήσει μέσα μας ν κάνουμε τ κακ κα τ κάνουμε.
Ἐὰν λοιπν δν γίνει μέσα μας τ κακ δ θ γίνει ποτ οτε ξω μας. Ατ ννοοσε Χριστς ταν λεγε, τι ποιος δε γυναίκα «το πιθυμσαι ατήν, δη μοίχευσε ατν ν τ καρδί ατο». Γι’ ατ λέει στ Γραφ τ Πνεμα το Θεο: “ μισν τν δελφν ατο, νθρωποκτόνος στι” ατς πο μισε τν δελφό του τν χει σκοτώσει μέσα του. Θ κριθε σ δολοφόνος, κα μιλνε ο πατέρες τς κκλησίας περ το φθόνου το δυνάμει φόνου.
ταν φθονες κάποιον, ταν ζηλεύεις κάποιον, δη μέσα σου τν χεις σκοτώσει, εναι ν δυνάμει φόνος. Γι’ ατ πέμενε Χριστός, καθαρίστε πρτα τ μέσα το ποτηριο κα θ 'ναι καθαρ κα τ πέξω. Διαφορετικ σο καλο κα ν φαινόμαστε πέξω λέει, θ 'σαστε σ τος τάφους, πο λάμπουνε, στράφτουν π τ μάρμαρα π' ξω κα π μέσα εναι σκουλήκια κόκκαλα κα ράχνες.
Γ ατ δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στος λογισμούς. Επαμε τ στάδια το λογισμο, εναι τέσσερα. Θ πομε κα τέσσερις τρόπους ντιμετώπισης. Ατ λα μπορε ν διανθιστονε κα ν διακλαδωθονε. Μένουμε πλς σ να σκελετ κα ατ πο λέμε εναι ντελς τηλεγραφικά. πλς να σχεδιάγραμμα γι ν μπορομε ν τ θυμόμαστε, πς θ ντιμετωπίσουμε τν λογισμό. Τν ποκρούουμε ξ ρχς. Ν μν φήνουμε εκαιρία ν πιάσει ρίζα μέσα μας. Μόλις μς λθει λογισμς τν διώχνουμε μέσως ταν φαίνεται τι εναι κακός. ταν ξέρεις τι εναι κακός, διώξετον μέσως. Πρν δυναμώσει μέσα σου. Εναι σν ν ξέρεις τι ρχεται τώρα κάποιος δολοφόνος ν σ σκοτώσει κα χτυπ τν ξώπορτα το κήπου, τν ξώπορτα το σπιτιο. Ἐὰν δν το νοίξεις, εναι πολ μακρυά. Εσαι σφαλισμένος. ν τν φήσεις ν περάσει τν ξώπορτα κα ρχίσει ν χτυπ τν πόρτα το σπιτιο, χει πλησιάσει πι πολύ.
Τώρα γι ν τν διώξεις πρέπει ν τν βγάλεις κα π τν αλή. ν το νοίξεις κα τν πόρτα κι νέβει πάνω κι ρχίσει ν χτυπ τν πόρτα το δωματίου πο εσαι, π κε κα μετ εναι κόμα πι δύσκολο ν τν βγάλεις ξω. ν το νοίξεις κα τν πόρτα κα ρχίσεις ν παλεύεις κόμα πι δύσκολο.
Τ διο γίνεται κα μ μία ρρώστια. Σο λέει γιατρός: Εσαι στν ρχ τς ρρώστιας σου, πάρε ατ τ χάπια, μία μικρ θεραπεία. Κάνεις πακο σώζεσαι. Δν κάνεις; Χειροτερεύεις, θ χρειαστες περισσότερα χάπια, περισσότερη ντιβίωση περισσότερη θεραπεία. Δ θ τν κάνεις κα ατή; Θ φτάσεις στν γχείρηση. Δν ξέρεις ν θ ζήσεις στ τέλος. Γι' ατ ξ ρχς ταν ξέρουμε τι κάτι εναι κακ δν χουμε δικαιολογία, τ διώχνουμε μέσως. Δν σκεπτόμαστε σχημα, δν δεχόμαστε κακος συλλογισμούς, κακς σκέψεις.
Ναί, λλ τ θέμα εναι, πς θ γίνει;
Κοιτάξτε, θέλει ξάσκηση. πως τ μαθαίνουμε λα, μ ξάσκηση, μ πιμονή, λίγο λίγο. Ν μάθουμε ν εμαστε ξύπνιοι ν μν εμαστε φηρημένοι. Μς μιλάει κάποιος. Τί μς λέει τώρα; Ν προσέχουμε! Φεύγει τ μυαλό μας; Ν τ ξαναφέρουμε. Ξεχάστηκα, χασα κάτι πο επε. που εναι τ σμα μας ν εναι κα τ μυαλό μας. χι ν 'ναι λλο τ σμα, λλο μες, κι λλο τ μυαλό.
ταν μία λόκληρη ζω τ χουμε μάθει ν φεύγει κα ταν τ φήνουμε συνέχεια ν φεύγει, γίνεται συνήθεια, κι ταν θ 'ρθει ρα στν προσευχή, ταν θ πρέπει ν κάνουμε μία πνευματικ ργασία, ν χρειαστε ν διαβάσουμε κάτι κα ν μς μείνουνε ατ πο θ διαβάσουμε, θ πρέπει ν τ προσέξουμε. ! Δν συμμαζεύεται ατ τν ρα τ μυαλ ταν λη τν μέρα γυρνάει κα μαζεύει σαβούρα κα σκουπίδια.
Γιατ σιγ - σιγ π τ πρω πο ξεκιν, τ μυαλ στν θέση του. Πο εμαι; Εμαι δ. Τί κάνω; Κάνω ατ τ δουλειά. Εναι σημαντικ πο τραβς τ μυαλ στ δ κα στ τώρα. Κα γίνεται ξάσκηση κα γίνεται συνήθεια κα τελικ μαθαίνει τ μυαλό. Ατ εναι πράγματα πο τ ξέρουμε. Τ ζομε κα ξέρουμε τι εναι τσι. Κα εναι τόσο πλ πο μπορετε κα σες ν τ διαπιστώσετε τι εναι τσι.
Να, λλ τί θ σκεφτόμαστε; Τ μυαλ δ μπορε ν μένει δειο. Κάτι πρέπει ν σκέπτεται. Δ μπορομε ν σκεπτόμαστε τώρα συνέχεια ατ τ φύλο χαρτιο. Κάτι πρέπει ν σκεφτόμαστε. Τί θ κάνουμε; πλούστατα δ θ γεμίζουμε τ μυαλ μ χίλια δύο.
Δ μπορε τ μυαλ ν μένει κίνητο, δ μπορε ν μένει ργό. Θέλει κάτι ν σκέπτεται, πάρχει μία νδικ παροιμία, γι τ πς θ σκεπτόμαστε μόνο καλά: Ἐὰν μέσα σ να δωμάτιο βάλεις ναν λέφαντα, δ χωράει τίποτα λλο. περβολ λλ πολ χαρακτηριστική. Λένε ο πατέρες τς κκλησίας: Μελέτα καλ γι ν μν μελετήσεις κακά. Σκέψου καλ γι ν μν σκέπτεσαι κακά. Δς καλ γι ν μν βλέπεις σχημα. κουγε καλ γι ν μν κος σχημα. Δ μπορε τ μυαλ ν μένει κίνητο. Θέλει τροφή, δουλεύει. Θ το δώσεις καλά, γι ν μ μένει χρος γι σχημα. Ατς εναι δεύτερος τρόπος. Λέει δ μία εχ στν Θεία Μετάληψη πο τν διαβάζουμε πρν κοινωνήσουμε: “θψον μου δι τν γαθν λογισμν τ πονηρ διαβούλια”.
Δ μπορε ν μείνει τ μυαλ κίνητο. Μ γαθος λογισμος θ θάβουμε τος λογισμος το πονηρο, θ τος πετμε, δ θ τος φήνουμε ν χωρέσουνε.
πρτος τρόπος ταν πόκρουση, μις ξ ρχς.
δεύτερος ν μν φήνουμε χρο.
τρίτος ν ποφεύγουμε τς ατίες πο γενννε τος συλλογισμούς.
Κοιτάξτε, δ μπορομε ν λέμε τι δ θ σκέπτομαι πορνικά, σαρκικ κα π τν λλη μερι ν κοιτμε τσόντες. Κα ν χαζεύουμε στ περίπτερα κα ν κοιτμε τηλεόραση, σ ρες πο ξέρουμε τί θ δομε, κα μετ ν λέμε θ κρατμε τ μυαλ καθαρό. Θ ποφεύγουμε τς ατίες πο γενννε τος σχημους λογισμούς, πο μς κυριαρχονε κα μες θέλουμε ν τος διώξουμε.
Δ μπορες ν λές: Δ θ σκέπτομαι σχημα, θ σκέπτομαι καλά, ταν κος σχημα τραγούδια. Θ κολλήσουν μέσα στ μυαλό σου. Θ ποφεύγεις π τος χώρους πο εναι ατία το κακο.
Λέει πόστολος Παλος: "πάντα σχύω" (λα τ μπορ). Πς τ μπορες λα; Τ νθρώπινο μυαλ χει μία πείρα 100 χρόνων, παραπάνω δν χει, γιατί πεθαίνουμε. διάβολος χει μία πείρα αώνων. Πς θ τ βγάλουμε πέρα; πς μπορε πόστολος Παλος; "Πάντα σχύω, (λέει), ν τ νδυναμοντι με Χριστ". ταν μο δίνει δύναμη διος Χριστός.
διος Χριστς επε: «νευ μο ο δύνασθε ποιεν οδν» τίποτα δ μπορομε ν κάνουμε, χωρς τν βοήθεια το Χριστο. Κα μόνο πο θ ξεκινήσουμε ν πμε στν πνευματικό, κόψαμε τ πόδια το διαβόλου. Διαβάζει παπς συγχωρητικ εχή; ξαφανίσθηκε. δν μπορομε ν ταπεινωθομε στν έρα.
Δν χει νόημα ταπείνωση πο κάνουμε μόνοι μας. Σημασία χει ταν ταπεινωνόμαστε νώπιον κάποιου λλου γι τν γάπη το Χριστο, γι ν τηρήσουμε τν ντολ το Χριστο.
Πάνω στν πράξη θ δετε ν ατ εναι λήθεια χι, πάνω στν πράξη, πως μα φτανε τώρα δύο χιλιάδες χρόνια τόσα κατομμύρια νθρωποι, μπορετε ν τ διαπιστώσετε κα σες.
Επαμε προηγουμένως πς πέρασε καιρς πο διάολος ρχότανε μ κέρατα κα ορά. Τώρα ρχεται σν ραία σκέψη, σν σωστς λογισμός. τσι πως σς νέφερα προηγουμένως μ τν πόκρουση, μ τ ν μν φήνουμε χρο, μ τ ν ποφεύγουμε τς ατίες κα μ τ μυστήρια τς κκλησίας, γλιτώνουμε π τν λογισμ πο φαίνεται τι εναι, πο ξέρουμε τι εναι κακός.
λλ ταν ρχεται σν καλς λογισμς κα εναι διάολος; ταν ρχεται σν καλς φίλος, κα εναι διάολος; κε πς θ τ καταλάβω; δελφοί μου πάρχουνε πολλ εδη δαιμονίων, κα πάρχουνε δύο εδη δαιμονισμο. Μ δύο τρόπους κυριαρχε λοκληρωτικ διάβολος σ κάποιον.
νας τρόπος δαιμονισμο εναι ν πιάσει διάβολος τ μυαλό σου, ν κυριαρχήσει στν σκέψη σου κα ν δέχεσαι ,τι λογισμό σο ρχεται. τσι δαιμονίζονται σοι χουνε πολ μυαλό, σοι εναι πολ ξυπνοι, σοι εναι προικισμένοι πολύ, πειδ πέφτουν κα σ μεγάλη περηφάνεια.
Κυριάρχει διάβολος στ μυαλ τους λοκληρωτικ κα π κε κα πέρα λες τους τς σκέψεις τς δέχονται σν ληθινές, τς δέχονται σν σωστές, κα τ φοβερ εναι τι δν τ καταλαβαίνουν. λοι ο λλοι καταλαβαίνουνε τι δν πάει καλά, κτς π τν διο. Εναι εφυία το διαβόλου ατή, πονηρι το διαβόλου, δν εναι ξυπνος διάβολος. ν ταν ξυπνος θ εχε μετανοήσει κα θ εχε σωθε, ατ εναι πονηρι το διαβόλου.
Λέει γιος φραμ Σύρος, πόσο σοφς εναι χθρός, δ μ δένει μ δεσμ πο γ μισ, μ δένει μ δεσμ πού μο ρέσουνε κα χαίρομαι δεμένος. Ν 'σαι νικημένος, ν 'σαι σκλαβωμένος σ κάτι κα ν χαίρεσαι κι λας. κε εναι πονηρι το διαβόλου, ταν διάβολος ρχεται σν χάρισμα, σν ρετή, ντυμένος μ τ νδυμα τς λευθερίας, εμαι λεύθερος ν κάνω τι θέλω.
Μι φορ κατάφερα κάτι κα πάω λο καμάρι στν γέροντά μου. Μόλις μ εδε κενος κατάλαβε τι κάποια πεπονόφλουδα πάτησα, κα πρν προλάβω ν το π πολλ - πολλά μο λέει:
Γιατί ν καυχηθομε μες γόρι μου; Γι τί πράγμα ν περηφανευτομε; πειδ νηστεύουμε; Τρμε λίγο; διάολος νηστεύει πι πολ πό μς, δν τρώει ποτέ. πειδ γρυπνμε, ξυπνομε τν νύχτα; Κοιμόμαστε λίγο; διάολος ξαργυπν πι πολ π μς, δ κοιμται ποτέ. πειδ γκρατευόμαστε; Παρθενεύουμε κα εμαστε καθαροί; διάβολος εναι πι παρθένος π μς. Γιατί κα ν θέλει ν πορνεύσει δ μπορε, εναι πι παρθένος πό μς, δν χει σμα.
Κα μο πεσαν τ ατιά. ,τι ρετς κα ν ποκτήσουμε τς χει κα διάολος. σες ρετς κα ν ποκτήσουμε, τς ρετς πο εχε διάβολος ταν ταν ρχάγγελος, δ θ τς ποκτήσουμε ποτέ. Κα λες πήγανε χαμένες, γιατί; Γιατί το λλειπε μία. Ατν θ κοιτάξουμε ν ποκτήσουμε ατν τν μία ρετ γι ν σωθομε.
Κα ν χετε τν νο σας, μ νομίσετε τι διάβολος μς πολεμ μόνο μ μαρτήματα, μς πολεμ μ ρετς πι πολ παρ μ μαρτήματα. Τ μαρτήματα τ βλέπουμε, μπορομε ν τ ποφύγουμε, λλ τς ρετές μας τς γωνιζόμαστε ν τς ποκτήσουμε.
Λέει νας γιος τς κκλησίας: “Θέλεις ν νηστεύεις, σ βοηθάει διάβολος, θέλεις ν κάνεις λεημοσύνες, σ βοηθάει διάβολος, ν κτίσεις κκλησίες, σ βοηθάει διάβολος, γιατί σ βοηθάει; Γιατί ξέρει, τι μ λα ατ πο καταφέρνουμε μπορε ν μς ρίξει στν περηφάνεια κα ν πνε λα χαμένα”. Θ χουμε λοιπν ατν τν ρετ πο δν χει διάβολος, θ εμαστε ταπεινοί!
Ατ κριβς κανε Χριστς κα τί λέει Γραφή; «ταπείνωσε αυτν γινόμενος πήκοος μέχρι θανάτου, κλινε ορανος κα κατέβη». Θ γίνουμε ταπεινοί, θ μάθουμε ν χουμε ταπειν φρόνημα.
Ν ταπεινοφρονομε, ν μν ταπεινολογομε. χι στ λόγια. Στ φρόνημα ταπεινό, σκέψη ταπεινή, κα σκέψη ταπειν θ πε ν μν θεωρομε τος λλους κατώτερους π μς, ν μ θεωρομε τν αυτό μας τόσο σπουδαο. Θ βλέπουμε τι χουμε κάποιο καλό, θ λέμε: “ Θεός μο τ δωσε”.
χουμε χαρίσματα; “ Θεός μο τ δωσε”. Κάνουμε κάτι καλό; Θ τ κάνουμε βέβαια μ τ βοήθεια το Θεο. μέσως θ φυλαγόμαστε, θ βάζουμε μία σπίδα, θ τ ρίχνουμε λα στν Θεό. τι χάρις σ κενον τ καταφέρνουμε. Κι τσι φυλμε τν ταπείνωσή μας κα δν πέφτουμε σ περηφάνεια.
Θ εμαστε ταπεινο κα θ ξέρουμε ταυτόχρονα κα ν γωνιζόμαστε. Ξαναγυρνμε πάλι, ν μ ξεχνμε τν δύναμη πο χουνε ο σκέψεις μας επαμε.

Μόνο λοιπ
ν μ τν σκέψη του γινε διάβολος. Τί δύναμη χουνε ο σκέψεις!
Οι γιοι κα ο γγελοι ξέρουνε τί σκεπτόμαστε. Προσέξετε, διάβολος δν χει τς δυνάμεις πο νομίζουμε. Μ το δίνουμε μεγαλύτερη ξία π ση χει, χει τρομερ μειονεκτήματα, τρομερ μεον, Δ θ ναφερθομε σ τίποτε λλο τώρα, μόνο σ ατό, τ τι δν ξέρει τί σκεπτόμαστε.
Προσέξετέ το ατό, ο γγελοι ξέρουν τί σκεπτόμαστε. Ο γιοι, χι μόνο σοι χουν φύγει στν οραν λλ κα σοι εναι νάμεσά μας, μόλις μς δονε, ξέρουνε τί σκεπτόμαστε. διάβολος δν τ ξέρει!
Τότε τί συμβαίνει μ τς σκέψεις; Μς φήνει μία σκέψη. Δν ξέρει τι τν δεχθήκαμε. ν δε τι λλάζουμε τ πρόγραμμα τότε καταλαβαίνει τι τν δεχθήκαμε. Μς βάζει μία σαρκικ σκέψη. Δ ξέρει ν τν δεχθήκαμε. ταν ρχίζει κα βλέπει τι νεβαίνει σφυγμός μας τι ρχίζουμε κα λλάζουμε τ σχέδιά μας, τότε καταλαβαίνει τι τ δεχθήκαμε.
δελφο κα πατέρες, δν χουμε λλη εκαιρία γι ν κερδίσουμε τν ζω κα τν σωτηρία μας π ατν πο μς δίνεται τώρα. Δν χουμε λλη ζωή, μόνον ατν δ. Κα εναι κρίμα ν χαθομε.
Μν πομακρυνόσαστε π τν νορία σας. Μν πομακρυνόσαστε π τ πετραχήλι το παπ. Μ τόσα πο χουμε, δν χουμε δικαιολογία ν πμε στν κόλαση. Μόνο π τν τεμπελιά μας θ πμε στν κόλαση, π τίποτε λλο. Κα λέει κα νας πατέρας: Μ τόσα πο χουμε, πι εκολα πμε στν Παράδεισο παρ στν κόλαση, (λέει). Πρέπει ν κουραστες περισσότερο γι ν πς στν κόλαση, στν Παράδεισο πς εκολότερα.
Θ προσέξουμε ατ τ πράγμα, λα ξεκιννε μέσα π τ μυαλό μας. π πουθεν λλο. διάβολος χει τόση δύναμη ση μες το δίνουμε.
π δ ξαρτται ζω κα θάνατος, Παράδεισος κα κόλαση, φετηρία πρς τ πάνω πρς τ κάτω. ερ ργαστήριο ν καταστήσουμε τν νο. π δ ξεκινον λα. Ν λέμε μία προσευχ πο ναφέρεται γι τν Παναγία μας στν θεία μετάληψη: “Παναγία Δέσποινα τ φς τς σκοτισμένης μου ψυχς” λέει ρκετ κα λέει: “κα δς νάκλησιν ν τας αχμαλωσίαις τν λογισμν μου” ν ξαναμαζεύω πάλι τος λογισμούς μου, πού μο τος αχμαλωτίζει διάβολος.
Λέει πόστολος Παλος: “Τ λοιπν δελφοί, σα στν ληθ, σα εναι ληθινά, σα σεμνά, σα δίκαια, σα γνά, τις ρετή, σα νάρετα, τατα λογίζεσθε, ατ ν σκέφτεσθε”. Κα ν πομε μαζ μ τν ψαλμωδό: “κα πνεύματι γεμονικ στήριξόν με”.
μήν! Ν εχεσθε.

χητικ μιλία, πομαγνητοφώνηση: Μ. Ο.
Πηγή:εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...