Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Πανηγυρίστηκε στην ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτεως Βεροίας η Σύναξη του Μεγ. Φωτίου. των Αγ. Κυρίλλου και Μεθοδίου και των μαθητών τους.



Την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτεως Βεροίας, με την ευκαιρία της εορτής της Συνάξεως των Μεγάλου Φωτίου, Αγ. Κυρίλλου και Μεθοδίου και των μαθητών τους (εορτάζονται την πρώτη Κυριακή μετά την εορτή του Μεγάλου Φωτίου).
Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο σεβασμιώτατος τέλεσε την εις αναγνώστη χειροθεσία του μοναχού π. Παντελεήμονος και ενός λαϊκού.
Υπενθυμίζουμε ότι η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, εκτός των πολλών άλλων ιερών λειψάνων, κατέχει και την τιμία  Κάρα του αγίου Κλήμη Αχρίδος, μαθητού των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.

 Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στο ευαγγελικό ανάγνωσμα
«Κατέβη οτος δεδι­και­ωμένος ες τόν ο­κον ατο».
Πρώτη Κυριακή το Τρι­ωδίου καί κ­κλη­σία μς παρουσιάζει δύο νθρώπους μέ δια­φορετικές φετηρίες καί διαφορετική δια­δρο­­μή πού συναντν­ται στό διο σημεο, στόν ναό το Θεολ­λά μέ διαφορετικό σκο­πό. νας ζητ τή δι­καί­ωση. λλος πι­δι­ώ­κει τήν ατοδι­καί­ω­ση. νας ξεχωρίζει γιά τή συντριβή καί τήν τα­πεί­νωσή του, λλος γιά τήν ατοπεποίθηση καί τήν περοψία του.
Στά μάτια τν ν­θρώ­πων νας φαντάζει δί­καιος καί λλος ­μαρτωλός, νας ε­σε­βής καί πιστός καί λ­λος πομακρυσμένος πό τόν Θεό καί τίς ν­το­λές του.
Σέ ντίθεση μως μέ τούς νθρώπους πού κρί­νουν πό τά φαι­νό­μενα, πού κρίνουν πό τά ξωτερικά στοιχεα τς ζως καί τς συμ­πε­ριφορς το νθρώ­που, Θεός «τάζει νε­φρούς καί καρδίας», ξε­τάζει τά μύχια τν ψυ­χν τους καί δέν κρί­­νει μέ βάση τά κρι­τή­ρια τν νθρώπων, λλά τά δικά του θεα κρι­τήρια. Καί γιά τόν Θεό ποτελε βρι καί λαζονεία ατοδι­καί­ω­­ση το νθρώπου. νθρωπος κενος πού σάν τόν Φαρισαο μ­φα­νίζεται στόν ναό καί κθειάζει τήν ρετή του καί γκωμιάζει τά καλά του ργα περιμένοντας τόν παινο το Θεο, δείχνει φενός τι ε­­σέβεια καί ρετή του δέν εχαν πραγμα­τι­­κά ρείσματα καί ­φε­τέρου τι θεωρε πώς σωτηρία του εναι πόρροια πο­κλει­στικά καί μόνο τν ργων του καί χι τς γάπης καί το λέους το Θε­ο, τόν ποο κυ­ρώ­νει καί πορρί­πτει. Καί ­φό­σον νθρωπος α­τός δείχνει τι δέν χει νάγκη τή δικαίω­ση το Θεο, Θεός δέν χει λόγο γιά νά τόν δι­καιώσει.
τσι σο καί άν φαί­νεται περίεργο πώς με­ταξύ νός μαρτω­λο, πως εναι τελώνης τς σημερινς εαγγε­λι­κς περικοπς, καί νός νθρώπου, πως Φαρισαος, πού ζοσε σύμφωνα μέ τίς πιτα­γές το Μωσαϊκο νό­μου, ατός πού δικαιώ­νεται εναι τελώνης, ξήγηση εναι προ­φα­νής: Θεός πιβλέπει πί τούς ταπεινούς καί ψώνει τούς ταπεινούς, γιατί ατοί εναι κε­νοι πού χουν συναί­σθηση τς σθενείας καί τς δυναμίας τους· εναι κενοι πού γνω­ρίζουν τι σωτηρία τους δέν εναι κάτι πού δικαιονται λόγω τν καλν τους ργων λ­λά εναι κάτι στό ποο λπίζουν μέ τό λεος το Θεο.
Θεός πιβλέπει πί τούς ταπεινούς, γιατί α­τοί, παρά τίς ποιες νθρώπινες δυναμίες τους, εναι πάντοτε τοιμοι νά κολουθή­σουν τήν κλήση το Θεο καί νά διακο­νή­σουν τό ργο του καί τό ργο τς κκλησίας.
Ατό κριβς καναν καί ο μαθητές το Με­γάλου Φωτίου πού τι­μομε σήμερα, ο με­σοι, πως ο γιοι α­τάδελφοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, καί ο μ­με­σοι, πως γιος Κλή­μης χρίδος, ο γιοι Συμεών καί Θεόδωρος, Ναούμ, Γοράσδος, γ­γε­λάριος καί Σάββας, καί λοι κενοι ο ­ποοι ρ­γάσθηκαν μέ α­ταπάρ­νηση καί ζλο στό με­γάλο ργο το ε­αγγε­λι­σμο τν Σλα­βικν λαν. Δέν φεί­σθησαν πόνου καί κό­που, δέν δειλίασαν μπρο­στά στίς δοι­πο­ρί­ες, στίς ταλαιπωρίες, στούς διωγμούς καί τίς ξορίες, μέ τίς ποες βρέθηκαν κάποιες φο­ρές ντιμέτωποι, δέν φο­βήθηκαν τούς κινδύ­νους καί τίς δυσκο­λίες, τίς κατηγορίες καί τίς συκοφαντίες ναντίον τους λλά προσπάθη­σαν πάντοτε μέ ταπει­νο­­φροσύνη καί γάπη νά μεταφέρουν τό μή­νυ­μα το εαγγελίου, μήνυμα γάπης καί τα­πεινοφροσύνης στούς «ν σκότει καί σκι θα­νά­του καθημένους» ­δελ­φούς τους.
Ατό τό μήνυμα μετα­φέ­ρουν, δελφοί μου, σήμερα καί πρός μς πού τούς τιμομε, τό μή­νυμα πού πολλές φο­ρές ξεχνομε: τι σω­τηρία μας δέν στη­ρίζε­ται στήν πό­δειξη τς δθεν περο­χς μας να­ντι τν συν­αν­θρώ­πων μας, οτε στήν σκλη­ρόκαρδη κατά­κρι­ση καί ξουθένωση τν δελφν μας. σω­τη­ρία μας βασίζεται στήν ταπείνωση, ποία μς βοηθ νά κατανοή­σου­με τίς μαρτίες καί τίς δυναμίες μας καί νά δείξουμε κατανόηση καί γιά τίς μαρτίες καί τίς δυναμίες τν ­δελ­φν μας, καί μς νοίγει τή θύρα το λέους το Θεο χωρίς τό ποο εναι δύνατο νά φθάσουμε στή σω­τηρία.
ς μς ξιώσει, λοι­πόν, Θεός, δελφοί μου, διά πρεσβειν τν ορταζομένων γίων, νά βαδίσουμε καί μες τήν δό τς ταπεινώ­σε­ως καί τς γάπης τήν ποία βάδισαν καί κε­νοι γιά νά δικαιω­θομε καί μες πό τόν Θεό.





















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...