Κυριακὴ Πρὸ Χριστοῦ γεννήσεως: ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἴχαμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀκούσουμε τὰ ὀνόματα τῶν προπατόρων ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Ἰωσήφ, τὸν μνηστήρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὸ ἀνδρικὸ γενεαλογικὸ δένδρο ποὺ ἴσχυε ἐντὸς τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος κατωχύρωνε νομικὰ τὴ γενεαλογικὴ συνέχεια καὶ τὰ δικαιώματα τῆς γενεᾶς τῶν τέκνων ἐντὸς τῆς μνηστείας, ἂν καὶ ἡ ἴδια ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς «ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», τοῦ πατρὸς τοῦ Δαβίδ, κρατᾶ καὶ ἡ ἴδια τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν προφητάνακτα.

Ὅσα ὑποσχέθηκε ὁ Θεὸς στοὺς προπάτορες βρῆκαν ἐφαρμογὴ στὸ πρόσωπό Του, ὅταν σαρκώθηκε. Στὸν Ἀβραὰμ ὑποσχέθηκε πὼς θὰ τὸν ἀναδείκνυε πατέρα ἐθνῶν καὶ τὰ τέκνα του θὰ κληρονομοῦσαν τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Στὸν Δαβὶδ ὑποσχέθηκε πὼς ὁ θρόνος τῆς βασιλείας του θὰ εἶναι ἀκλόνητος, καθὼς ὁ ἀπόγονός του θὰ βασίλευε παντοτινά. Στοὺς αἰχμαλώτους τῆς Βαβυλῶνος ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ συγκέντρωνε τὸν διασκορπισμένο εὐλογημένο Του λαό, τὸν ὁποῖο θὰ ἀνακαίνιζε, χαρίζοντάς του νέο πνεῦμα καὶ νέα καρδιά. Ὅλοι οἱ προπάτορες τοῦ Χριστοῦ εἶναι καὶ δικοί μας προπάτορες, ἀφοῦ κι ἐμεῖς συγγενεύουμε μὲ Αὐτὸν ποὺ μᾶς ἕνωσε στὸ Σῶμα Του καὶ μᾶς ἔκανε περιούσιο λαό Του, ἔθνος ἅγιο. Ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε αἰχμαλωσία, συγκεντρωμένοι ἐπὶ τὸ αὐτὸ στὴν Ἁγία ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ νέα καρδιὰ καὶ πνεῦμα, κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ, συμμέτοχοι στὸ βασιλικό Του ἀξίωμα, κατὰ τὴν ὑπόσχεση πρὸς τὸν Δαβίδ, γίναμε οἱ χριστιανοὶ καὶ κληρονόμοι τῆς ἄνω ἐπαγγελίας, τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Του, κατὰ τὴν ὑπόσχεση πρὸς τὸν Ἀβραάμ. Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Αὐτὸ δηλώνει ἄλλωστε τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ, τὸ ὁποῖο προφητεύθηκε ἀπὸ τὸν μεγαλοφωνότατο Ἠσαΐα καὶ παρεῖχε στοὺς προπάτορες τὴν ἐλπίδα τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνοι μέσα στὰ σκοτεινὰ κελιὰ τοῦ ᾅδη ἀνέμεναν μὲ ἀγωνία τὴν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν καὶ τῶν θείων ὑποσχέσεων.

Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας· εἶναι ἐδῶ· ὁρατός, ψηλαφητός, χειροπιαστός, μὲ σάρκα καὶ αἷμα καὶ ψυχή. Δὲν εἶναι κατὰ τρόπο τοῦ λέγειν μαζί μας. Εἶναι πραγματικὰ ἀνάμεσά μας καὶ ὡς ἄνθρωπος· ἐπιζητᾶ τὴν συναναστροφή μας, γενόμενος τροφή μας· ἐπιζητᾶ τὴν δική μας ἀναγέννηση, γιατὶ ἡ γέννησή Του ἔγινε γιὰ τὴν δική μας θέωση. Ἦρθε στὸν κόσμο μας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀνταλλάξῃ αὐτὸ ποὺ ἔχει μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχουμε. Πῆρε τὴ γῆ μας, γιὰ νὰ πάρουμε τὸν οὐρανό Του. Ἔλαβε σῶμα, γιὰ νὰ λάβουμε Πνεῦμα Ἅγιο.

Σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ἑορτάσουμε τὴν ἔλευση τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο μας. Πόσοι καὶ πῶς προετοιμαζόμαστε νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦμε; Στολίσαμε ἀπὸ μέρες δρόμους καὶ σπίτια, ἀλλὰ τὴν ψυχή μας τὴν ἀφήνουμε ἀπροετοίμαστη. Μᾶς συγκινεῖ ἡ εἰκόνα τῆς φάτνης, ἴσως γιατὶ ἔχει κάτι κοινὸ μὲ τὴν καρδιά μας· Ναί! μετατρέψαμε αὐτὴν τὴν καρδιὰ σὲ φάτνη ἀλόγων παθῶν. Πῶς ἀναμένουμε σὲ αὐτὴν τὴν γέννηση τοῦ Θεανθρώπου; Μᾶς ἐντυπωσιάζει ἡ ὑπόθεση τοῦ ἀστέρος τῆς Βηθλεέμ, ἴσως γιατὶ λαμπυρίζουν στὰ μάτια μας τὰ πολύχρωμα φωτάκια τῶν χριστουγεννιάτικων δένδρων, οἱ φωτεινὲς βιτρίνες τῶν καταστημάτων, ἀλλὰ τὸ πότε θὰ σταθῇ ἐπάνω μας ὁ ἀστέρας τοῦ ἀκτίστου φωτισμοῦ δὲν φαίνεται νὰ μᾶς ἀπασχολῇ καὶ τόσο. Ἂν εἴχαμε καὶ τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα, θὰ ξενυχτούσαμε ὠς ἄλλοι ἀγραυλοῦντες ποιμένες στὰ ῥεβεγιόν, συναγωνιζόμενοι στὰ νυκτερινὰ κέντρα τοὺς ψάλλοντες ἁγίους ἀγγέλους. Πόσο ῥηχὸς ἕνας τέτοιος ἑορτασμὸς τῶν Χριστουγέννων!

Εἶναι πρὸς τιμὴν τοῦ χριστιανοῦ νὰ προετοιμάζεται πνευματικῶς γιὰ τὴν μεγάλη πανήγυρη, ποὺ ἄνοιξε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας μας. Δὲν εἶναι λίγο πράγμα νὰ γίνεται ἄνθρωπος ὁ Θεός. Μὲ κατάνυξη, ἁπλότητα καὶ ταπείνωση, μὲ διάθεση εὐχαριστιακὴ καὶ δοξολογική, θέλει ὁ Χριστὸς νὰ ἑορτάζουμε τὴν γέννησή Του. Δὲν χρειάζεται νὰ στολίσουμε κάποιο ἔλατο, ἀλλὰ νὰ εὐπρεπίσουμε τὴν καρδιά μας, καθαρίζοντάς την ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ ἐλάττονα πάθη. «Χριστὸς γεννᾶται» ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν καὶ σπαργανώνεται Αὐτὸς ποὺ γιὰ χάρη μας θὰ τυλιχθῇ μὲ τὰ νεκρικὰ ὀθόνια, γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου.

Ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἶναι τὸ προανάκρουσμα τῆς Ἀναστάσεως. Γεννᾶται Χριστός, γιὰ νὰ πεθάνῃ, καὶ πεθαίνει, γιὰ νὰ ἀναστηθῇ. Ἂς ἔχουμε γιὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς ποὺ πλησιάζει τὴν χαρὰ τῶν προπατόρων, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπὸ τὸν δραματικὸ ἀγώνα τῆς ἱστορίας τοῦ λαοῦ τοῦ Κυρίου μας συμπλήρωσαν τὴν ἁλυσίδα τῆς γενεᾶς Του. 

π. Στυλιανός Μακρής