Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Ἀρχιμ. Γεώργιος Χρυσοστόμου: Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν έχουν θέση μέσα στην Εκκλησία.





Τό θέμα του ρατσισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας ἀπασχόλησε τή Χριστιανική Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀποστολική ἀκόμη ἐποχή.
«Ξενοφοβία καί φιλαδελφία κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο» ἦταντό 2008 καί τό κεντρικό θέμα τῶν 14ωνΠαυλείων, πού διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μη­τρό­πολή μας. Ὡς συμβολή στήν ἐπικαιρότητατ ῶν ἡμερῶν μας, παραθέτουμε τίς παρακάτω σκέψεις, βασισμένες στή διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πάνω στήν ὁποία, ἄλλωστε, στηρίζεται καί ἡ δισχιλιετής πρακτική τῆςἘκκλησίας μας.

*********************
«Ξενοφοβία-ρατσισμός, ἀπό τή μιά καί φιλαδελφία, από τήν ἄλλη». Ὁ ἀπό­στολος Παῦλος ἔχει κάνει ἤδη τήν ἐπιλογή του ἀνάμεσα στίς δύο αὐτές ἔννοιες, ἀνάμε­σα σέ αὐτέςτίς δύο συμπε­ριφο­ρές, στήν ἐπιστολή του πρός τούς Ἑβραίους: «Ἡ φιλα­δελφία με­νέ­τω· τῆς φιλοξενίας μή ἐπιλαν­θάνε­σθε».
Ἡ ἐπιλογή τοῦ ἀποστόλου εἶναι σαφής. Καί δέν μποροῦ­σε νά εἶναι διαφορετική γιά τόν ἀπόστολο πού γεννήθηκε σέ μία πόλη-τόπο συναντήσεως ἐθνῶν καί θρησκειῶν, σέ μία πόλη ἀνοι­κτή στό διαφορετικό καί στό «ξένο». Ἡ μετα­στρο­φή του στή θρησκεία τοῦ Ναζω­ραίου, τόν ἔκαναν νά ἐπανεξετάσει τή ση­μασία τῶν δύο ὅρων στή ζωή του καί νά ἐπανα­δια­τυπώσει τό περιε­χόμενο καί τό νόημά τους. Ἀφετηρία καί τῶν δύο εἶναι ἡ ἀγά­πη, ἡ ἀγάπηὅπωςτήν δίδαξε καί τήν ἐνσάρ­κωσε ὁ Χριστός καί ὅπως τή βίωσε ἡ Ἐκκλησία μας στό πέρασμα τῶν καιρῶν.
Ἡ βίωση τῆς ἀγάπης ὑπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία ἀντιμε­τωπίζει τόν πλησίον ὡς ἑαυ­τόν, ἔχει ὡς αὐτο­νόητο ἐπακό­λουθό της τή φιλα­δελ­φία. Συχνά δημιουργεῖται ἡ ἐντύ­πωσηὅτι, ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἀνα­φέ­ρεται στή φιλα­δελ­φία, ἀναφέ­ρεται ἀπο­­κλειστικά σέ ἀδελ­φού ἐν Χριστῷ. Ἡ Ἐκκλησία ἀντι­με­­τωπίζει ὡς ἀδελφούς ὅλους τούς ἀνθρώπους γιά τούς ὁποίους «Χριστός ἀπέ­θανεν», καί πρός χάριν ὅλων αὐτῶν, ἀνε­ξαρτήτως τῆς ἐθνι­κότητος καί τοῦ θρησκεύ­ματος, ἀσκεῖ τό ἱεραποστολικό, φιλανθρωπικό καί κοινωνικό τῆς ἔργο.
Ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἔρχεται πρός τή Μα­κε­δονία, δέν ἔρχεται πρός ἀδελ­φούς, ἀλλά πρός ξέ­νους. Ὅταν ἀνεβαίνει στόν Ἄρειο Πάγο καί ἀπευθύνεται στούς Ἀθηναίους πού ἔχουν στήσει βωμό στόν ἄγνωστο Θεό, δέν ὁμι­λεῖ πρός ἀδελφούς ἀλλά πρός ξέ­νους. Ὁ ἴδιος, ἄλλωστε, ζεῖ ὡς ξένος στή γῆ, καθώς ἀντιμε­τω­πίζεται ὡς ξένος κατά τή διάρκεια τῶν ἀπο­στολικῶν πε­ριοδειῶν του καί ἀνα­γκά­ζεται συχνά νά φεύγει κατα­­­διω­κό­μενος καί συκοφα­ντού­μενος ἀπό τίς πόλεις  στίς ὁποῖες κηρύττει τόν εὐαγγε­λικό λόγο. Ζεῖὡς ξένος καί κινεῖται ὡς ξένος. Ὅμως ὁ ἴδιος μοχθεῖ καί κο­πιάζει καί κινδυ­νεύει καί προσεύχεται γιά ὅλους ὅσους τόν διώκουν ἤ τόν εἰρω­νεύο­νται ἤ τόν κατηγοροῦν, γιατί θέλει νά ἐξοικειώσει αὐτούς τούς ξένους γι᾽αὐτόν ἀνθρώ­πους μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά τούς μεταποιήσει σέ ἀδελ­φούς του.
*********************
Αὐτή ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ κό­σμου καί τῶν ἀνθρώπων ὁδήγησε τήν Ἐκκλησία στό νά ἔχει μιά δια­φο­ρετική ἀπό τή συνήθη θεώρηση τῶν ξένων. Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν οὐσιαστι­κά ξένοι. Εἴμαστε ὅλοι ξένοι στή γῆ, γιατί «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλ­λουσαν ἐπιζητοῦμεν», τήν ἐπουράνια πατρίδα. Δέν εἴμαστε ὅμως ξένοι, ἐφόσον ὅλοι ἀν εξαι­ρέ­τως εἴμαστε τέκνα τοῦ Θεοῦ. Γι᾽αὐτό καί ἡ ἔννοιες τῆς ξενο­φοβίας καί τοῦ ρατσισμοῦ εἶναι παντελῶς ξένες πρός τήν Ἐκκλησία, καθώς «οὐκἔνι Ἕλλην καί Ἰου­δαῖος, ... βάρβαρος, δοῦλος, ἐλεύ­θερος».
Ὑπό τήν προοπτική αὐτή εἶναι ἀνά­γκη νά ἐπανατοποθε­τηθοῦμε καί ἐμεῖς ὡς πρό­σωπα καί ὡς μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας στό ἀντιθετικό δίπολο τῆς ξενοφοβίας-ρατσισμοῦ καί τῆς φιλα­δελφίας, ἀκολουθώντας τή δισχιλιετῆ διδασκαλία καί πρακτική τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καί ὁ σύγχρονος κόσμος καλεῖται διά τῆς οὐσιαστικῆς ἐφαρμογῆς τῆς ἀρετῆς τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον νά ἀντι­μετωπίσει τό φαινόμενο τῆς ξενοφο­βίας καί τοῦ ρατσισμοῦ, πού τελι­κά ἀποξενώνει τόν ἴδιο καί ἀπό τόν συνάνθρωπό του καί ἀπό τόν Θεό.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Χρυσοστόμου
Πρωτοσύγκελλος Ι.Μ.Βεροίας - Καθηγητής Πανεπιστημίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...